Deze lezing wil vooreerst het historisch kader schetsen
waarin het vroege christendom, de byzantijnse en de islamitische cultuur zijn
ontstaan. Een groot deel van de wereld was en is er deelachtig aan.
Tegelijk wordt de essentie van christelijk-byzantijnse en
islamitische kunst aangeboord. Christendom en islam hebben immers vele
verschilpunten, maar ook heel wat raakpunten, niet het minst op architecturaal en artistiek
gebied. Beider kunst wortelt in het neoplatonisme. Deze filosofische stroming is de poort waarlangs
deze kunst wordt begrepen en gesmaakt. Zoniet blijft ze dode letter.
